شهید پرویز خلیلیان تیلمی
شهید پرویز خلیلیان تیلمی
تاریخ تولد :1331/06/10
تاریخ شهادت : 1363/07/24
محل شهادت : نامشخص
محل آرامگاه : کرمانشاه - باغ‌فردوس خلبان شهيد: سرهنگ پرويز خليليان تيلمي تاريخ تولد: 1334 تاريخ شهادت: 24/7/1363 يگان: هوانيروز محل تولد: مازندران (شيرگاه) محل شهادت: غرب محل دفن: كرمانشاه آنانكه ره دوست گزيدند همه در كوي شهادت آرميدند همه
زندگینامه
- زندگینامه اول
تولد او در روستاي شيرگاه مازندران مي‌باشد. در سال 1352 با تحصيلات چهارم متوسطه در هوانيروز استخدام شد. دوران آموزش نظامي را در تهران و دروس زبان انگليسي و فن پرواز را در پايگاه هوانيروز شهيد وطن‌پور اصفهان آموخت. اولين درجه او ستوانيار سومي و يگان خدمتي او پايگاه هوانيروز كرمانشاه بود. پرونده خدمت نظامي خلبان خليليان سرشار از انجام مأموريت‌هاي گوناگون است. جبهه‌هاي غرب و جنوب در مدت 5 سال به كرات صداي چرخش بالهاي بالگرد او را شنيد. كمك‌رساني به مردم غرب كشور در ايام زمستان و محاصره به‌وسيله ايادي دشمن تنها از خلبان خليليان و ديگر تيزپروازان هوانيروز برمي‌آمد. او از پايوران باايمان و جسور هوانيروز بود كه بارها در نقش بالگرد نجات همراه تيم‌هاي آتش هوانيروز به جبهه شتافت و بسياري از مجروحين و شهدا را به پشت جبهه تخليه كرد. عمليات‌هاي بيت‌المقدس و فتح‌المبين و به‌خصوص در فتح خرمشهر جانفشاني كرد و در جابه‌جايي نيرو به پشت خطوط دشمن نقشي اساسي داشت. آخرين مأموريت و پرواز اين خلبان دلير هوانيروز در منطقه غرب كشور مي‌باشد. در تاريخ 24/7/67 او و هم‌پروازش محمدرضا راغبي و درجه‌دار ذبيح‌الله محمد دشتميان در ابلاغ مأموريتي از قرارگاه عملياتي سيدالشهدا در مسير اروميه به سنندج هدف اصابت قرار مي‌گيرند. در آن سانحه بالگرد آنها سقوط و هرسه سرنشين به درجه رفيع شهادت نائل مي‌شوند. خلبان پرويز خليليان با درجه سرهنگي در آمار شهداي هوانيروز و جنگ منظور شده و مزارش در زادگاهش مي‌باشد.[۱]
- زندگینامه دوم
شهید ستوانیار خلبان پرویز خلیلیان تیلمی در سال 1334 در شهر شیرگاه مازندران دیده به جهان گشود . او در یک خانواده مذهبی رشد یافت و تحصیلات خود را تا ششم متوسطه در قائم شهر گذراند . در سال 1352 به استخدام هوانیروز درآمد و پس از طی دوره آموزش خلبانی به درجه ستوانیار سومی خلبان نائل گردید . شهید خلیلیان در بین اقوام و دوستان و همرزمانش محبوبیت خاصی داشت . پس از شروع جنگ تحمیلی به جبهه های غرب و جنوب شتافت تا برای امت اسلام پیروزی به ارمغان آورد و در این راه هیچ خوف و ترسی به دل راه نمی داد . و با توجه به ناراحتی که در ناحیه مهره های کمر داشت باز عاشق پرواز بود و خود را خادم اسلام و میهن می دانست . بارها به وی پیشنهاد شد که دیگر پرواز نکند ولی او همیشه می گفت مگر خون من از خون دیگران رنگین تر است . و سرانجام در تاریخ 63/7/24 در ماموریت غرب کشور با دو تن از همرزمانش به درجه رفیع شهادت نائل آمد . خلیلیان دو یادگار به نامهای رضا و پریسا از خود باقی گذارده است و مزار وی در کرمانشاه می باشد.[۲]
